Maandelijkse column Anneke de Vries | Jongens

Ze zijn niet vaak in de meerderheid in mijn klassen. Toch geven ze een hele andere sfeer aan het geheel. In mijn lesgroep klas 4 voor Grieks domineren ze echter: er zitten slechts 5 meisjes in die klas en maar liefst 11 jongens! Bovenop elkaar, want het lokaal is klein. Het plurkt, het prikt, het pakt andermans spulletjes… het is me wat. Ik zou ze uit elkaar kunnen zetten, zoveel ruimte is er nog net, maar och, dat blok mannen in het centrum heeft ook wel weer wat.

Eigenlijk zou ik elke les even moeten starten met een lichamelijke oefening om hun overschot aan energie wat beter te kanaliseren, zodat ook de geest op gang komt. Maar daar is het lokaal helaas echt te klein voor.

Beweeglijk zijn ze en blijven ze het hele lesuur, met als natuurlijke compensatie soms geestelijke luiheid. Op vragen als: “Wat is dat voor werkwoordsvorm in die zin?”, krijg ik binnen een seconde het antwoord “kwenie”. Daar kan dus nooit over nagedacht zijn, laat staan even zorgvuldig gekeken. Als ik aandring: “Dat weet je best, als je even goed kijkt”, krijg ik per omgaande “écht niet!” als antwoord.

Best jammer, want de meeste jongens in deze klas zijn gewoon goed in Grieks. Als ze blijven leren wat geleerd moet worden. Als ze even nadenken. Als er niet geplurkt en geprikt en gepakt wordt. Misschien moet ik gewoon wachten tot hun puberteit voorbij is?

Reageren? Mail naar a.vries@rsgdeborgen.nl

Anneke de Vries, docente klassieke talen op de Lindenborg